Pytania powtórkowe do lekcji “Właściwości utleniająco-redukujące, potencjały standardowe redukcji”

<

Oto pytania, na które powinieneś/aś umieć odpowiedzieć po opanowaniu lekcji “Właściwości utleniająco-redukujące, potencjały standardowe redukcji”. Zapisz odpowiedzi na poniższe pytania w zeszycie, a następnie sprawdź swoje odpowiedzi z odpowiedziami zamieszczonymi poniżej. Pytania, na które nie znałeś/aś odpowiedzi zaznacz do powtórki i wróć do nich następnego dnia. Powodzenia! 🙂

Pytania

1. Jaka jest różnica pomiędzy aktywnością a reaktywnością metali?
2. Czym jest szereg elektrochemiczny metali?
3. Jak zmienia się wartość potencjału standardowego redukcji wraz z aktywnością metali?
4. Im bardziej aktywny jest metal, tym silniejszym jest utleniaczem czy reduktorem?
5. Co jest ilościową miarą aktywności chemicznej metali?
6. Jaki związek ma wartość potencjału standardowego redukcji z elektroujemnością?
7. Im wyższy potencjał standardowy, tym silniejszym czy słabszym utleniaczem jest forma utleniona (tworząca daną parę redoks)?
8. Im wyższy potencjał standardowy, tym silniejszym czy słabszym reduktorem jest forma zredukowana (tworząca daną parę redoks)?
9. Im niższy potencjał standardowy, tym silniejszym czy słabszym utleniaczem jest forma utleniona (tworząca daną parę redoks)?
10. Im niższy potencjał standardowy, tym silniejszym czy słabszym reduktorem jest forma zredukowana (tworząca daną parę redoks)?
11. W jaki sposób na podstawie wartości potencjałów standardowych redukcji danych półogniw ustala się kierunek zachodzenia reakcji?
12. Bardziej aktywny metal wypiera mniej aktywny z soli czy to mniej aktywny metal wypiera bardziej aktywny z soli?
13. Które metale w roztworach wodnych nie wypierają się wzajemnie z soli? Dlaczego?
14. Metale aktywne zaliczamy do silnych utleniaczy czy reduktorów? Ich jony są słabymi utleniaczami czy reduktorami?
15. Jony metali szlachetnych (mniej aktywnych od wodoru) zaliczamy do silnych czy słabych utleniaczy? Ich jony są słabymi czy silnymi reduktorami?

Odpowiedzi

1. Reaktywność metali dotyczy szybkości ich reakcji np. z wodą. Aktywności metali dotyczy możliwości zajścia reakcji danego metalu ze związkiem innego metalu – wzajemne wypieranie się metali np. w reakcji metal + sól. Jednak te pojęcia nie dotyczą tylko metali, ale również niemetali. Pierwiastek bardziej aktywny chemicznie wypiera pierwiastek mniej aktywny z jego związku.
2. Szereg elektrochemiczny metali to uporządkowany zapis symboli metali uwzględniający ich aktywność. Jest on uszeregowany od największej do najmniejszej aktywności rozumianej jako możliwość reakcji danego metalu z kationami innych metali znajdujących się w roztworze wodnym i wyparcia tych metali z roztworów ich związków.
3. Im mniejszą wartość potencjału standardowego redukcji ma dany metal (tworzący parę redoks), tym większa jest jego aktywność.
4. Im bardziej aktywny jest metal, tym silniejszym jest reduktorem.
5. Ilościową miarą aktywności chemicznej metali jest ich potencjał standardowy półogniwa (potencjał standardowy redukcji). Im niższą wartość potencjału standardowego redukcji ma dane półogniwo metaliczne, tym aktywniejszy metal.
6. Wartość potencjału standardowego redukcji jest wielkością będącą odpowiednikiem elektroujemności (dla swobodnych atomów, w stanie gazowym). Wartości potencjałów standardowych można interpretować jako ilościową miarę siły elektrostatycznej, z jaką forma utleniona i forma zredukowana (danej sprzężonej pary redoks, znajdującej się w roztworze wodnym) przyciągają elektrony.
7. Im wyższy potencjał standardowy tym silniejszym utleniaczem jest forma utleniona.
8. Im wyższy potencjał standardowy, tym słabszym reduktorem jest forma zredukowana.
9. Im niższy potencjał standardowy tym słabszym utleniaczem jest forma utleniona.
10. Im niższy potencjał standardowy, tym silniejszym reduktorem jest forma zredukowana.
11. Kierunek zachodzenia reakcji ustala się na podstawie wartości potencjałów standardowych redukcji. W półogniwie o niższym potencjale standardowym redukcji zachodzi utlenianie, a w półogniwie o wyższym potencjale standardowym redukcji zachodzi redukcja. Należy zapisać równania połówkowe w odpowiednim kierunku, a następnie połączyć w równanie sumaryczne, aby ustalić kierunek zachodzenia reakcji.
12. Metal bardziej aktywny wypiera metal mniej aktywny z soli.
13. Metale z bloku s nie wypierają się wzajemnie w wodnych roztworach soli, ponieważ są bardzo reaktywne i w pierwszej kolejności reagują z wodą.
14. Metale aktywne zaliczamy do silnych reduktorów, natomiast ich jony są słabymi utleniaczami.
15. Jony metali szlachetnych (mniej aktywnych od wodoru) zaliczamy do silnych utleniaczy, natomiast ich jony są słabymi reduktorami.