Nietrwałość termiczna wodorowęglanów

Wodorowęglany to wodorosole, które są solami nietrwałymi . Pod wpływem podwyższonej temperatury rozkładają się na dwutlenek węgla, wodę oraz amoniak (w przypadku wodorowęglanu amonu) lub sól zwykłą (w przypadku pozostałych wodorowęglanów). Z uwagi na nietrwałość wodorowęglanów, wykorzystuje się je jako środki spulchniające. Na przykład do pieczenia ciasta.

Z wodorowęglanami związane jest także pojęcie “twardość wody”.

Twardość wody to cecha wody, która jest funkcją stężenia kationów wapnia i magnezu, a czasem również żelaza i manganu. Sumę stężeń jonów Ca²⁺, Mg²⁺, Fe²⁺ i Mn²⁺ określa się jako twardość całkowitą lub ogólną. Składają się na nią:

• twardość węglanowa (przemijająca, nietrwała) – generowana przez sole kwaśne kwasu węglowego – wodorowęglany
• twardość niewęglanowa (trwała) – generowana przez sole innych kwasów, głównie chlorki, ale też siarczany, azotany i inne.