Wzór pentachlorku fosforu
Pierwiastki dążą do uzyskania oktetu i dubletu elektronowego, jednak nie zawsze go osiągają. Liczba wiązań, jakie może utworzyć pierwiastek zależy od liczby elektronów niesparowanych - te łączą się w pary elektronowe z elektronami niesparowanymi innego pierwiastka, w wyniku czego powstają wiązania chemiczne - kowalencyjne i kowalencyjne spolaryzowane. Niektóre pierwiastki by zwiększyć liczbę elektronów niesparowanych przechodzą w tzw. stan wzbudzony, który polega na przeniesieniu elektronu lub elektronów z podpowłoki o niższej energii na podpowłokę o wyższej energii. Dzieje się to w obrębie tej samej powłoki elektronowej. W rezultacie atom uzyskuje większą liczbę orbitali atomowych obsadzonych przez elektrony niesparowane, co pozwala na utworzenie większej liczby wiązań chemicznych.
Subskrybuj nasz kurs chemii online, aby uzyskać dostęp do tego i wielu innych zadań z rozwiązaniami!
Fosfor znajduje się w 3 okresie, zatem posiada 3 powłoki elektronowe.
Na pierwszej powłoce znajduje się podpowłoka s, na drugiej podpowłoka s i p, natomiast na trzeciej powłoce – podpowłoka s, p oraz d.
Konfiguracja elektronowa atomu fosforu to: 1s22s22p63s23p3
zatem widzimy, że nie wykorzystuje on podpowłoki d, którą ma do dyspozycji. Atom fosforu przechodzi w stan wzbudzony i uzyskuje konfigurację elektronową: 1s22s22p63s13p33d1
Atom fosforu ma teraz 5 niesparowanych elektronów, które mogą utworzyć wiązania z 5 atomami chloru, w wyniku czego powstaje cząsteczka PCl5, której wzór strukturalno-elektronowy wygląda następująco:
Subskrybuj nasz kurs chemii online, aby uzyskać dostęp do tego i wielu innych zadań z rozwiązaniami!