Zadanie 22, arkusz lipiec 2020
Jon kompleksowy składa się z atomu centralnego i ligandów. Funkcję atomu centralnego spełniają najczęściej kationy metali. Ligandami są drobiny chemiczne, które łączą się z atomem (jonem) centralnym wiązaniem koordynacyjnym za pomocą wolnej pary elektronowej atomu donorowego wchodzącego w skład ligandu. Ligandami mogą być cząsteczki obojętne, np. H2O, NH3 lub aniony, np. Cl-, OH-.
Powstawanie kompleksu jonu metalu M z ligandami L można opisać sumarycznym równaniem:
M + nL ⇄ MLn
Indeks n oznacza liczbę ligandów, z którymi łączy się jon metalu.
Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna, Warszawa 2001 oraz M. Cieślak-Golonka, J. Starosta, M. Wasielewski, Wstęp do chemii koordynacyjnej, Warszawa 2010.
Jony etylenodiaminotetraoctanowe (EDTA) są jednym z najpopularniejszych czynników kompleksujących. Te jony – umownie oznaczone wzorem Y4– – tworzą kompleks z jonami magnezu zgodnie z równaniem:
Mg2+ + Y4- ⇄ MgY2-
Równowagę reakcji kompleksowania opisuje stała trwałości tego kompleksu β, która wyraża się równaniem:
β = [MgY2-] : ([Mg2+] · [Y4-])
W temperaturze 25 ºC stała trwałości tej reakcji jest równa 5 ⋅108.
Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna, Warszawa 2001.
Zmieszano wodny roztwór zawierający jony magnezu Mg2+ z wodnym roztworem ligandu Otrzymano 1 dm3 roztworu, w którym po ustaleniu się stanu równowagi w temperaturze 25 ºC stężenie jonów MgY2– było równe 1,00∙10–1 mol∙dm–3, a stężenie jonów Y4– wyniosło 0,05∙10–1 mol∙dm–3.
Oblicz stężenie jonów Mg2+ w otrzymanym roztworze (w temperaturze 25 ºC) i rozstrzygnij, czy prawdziwe jest twierdzenie, że praktycznie wszystkie jony Mg2+ użyte do sporządzenia roztworu występują w postaci kompleksu MgY2-.
Rozwiązanie I:
Vroztworu = 1 dm3
β = [MgY2-] : ([Mg2+] · [Y4-])
[MgY2-] = 1,00 · 10-1 mol · dm-3 i [Y4-] = 0,05 · 10-1 mol · dm-3
[Mg2+] = x ⇒
β = (1,00 · 10-1) : (x · 0,05 · 10-1) i β = 5 · 108 ⇒
5 · 108 = (0,05 · 10-1 x) ⇒ 5 · 108 · x · 0,05 · 10-1 = 1,00 · 10-1 ⇒
x = 4 · 10-8 mol · dm-3 ⇒
(4 · 10-8 mol · dm-3 << 1,00 · 10-1 ⇒
[Mg2+] << [MgY2-] lub [Mg2+] ≈ 0 mol · dm-3)
Rozstrzygnięcie: Tak, (twierdzenie, że praktycznie wszystkie jony Mg2+ użyte do sporządzenia roztworu występują w postaci kompleksu, jest prawdziwe.)
Rozwiązanie II:
Vroztworu = 1 dm3
β = [MgY2-] : ([Mg2+] · [Y4-])
[MgY2-] = 1,00 · 10-1 mol · dm-3 i [Y4-] = 0,05 · 10-1 mol · dm-3
[Mg2+] = c0Mg2+ – [MgY2-] ⇒ β = [MgY2-] : ((c0Mg2+ – [MgY2-]) · [Y4-]) i β = 5 · 108 ⇒
5 · 108 = (1,00 · 10-1) : ((c0Mg2+ – 1,00 · 10-1) · 0,05 · 10-1 ⇒ c0Mg2+ = (0,25 · 107 + 1) : (0,25 · 108) i 0,25 · 107 >> 1 ⇒
c0Mg2+ = (0,25 · 107) : (0,25 · 108) = 10-1 = [MgY2-]
Rozstrzygnięcie: Tak, (twierdzenie, że praktycznie wszystkie jony Mg2+ użyte do sporządzenia roztworu występują w postaci kompleksu, jest prawdziwe.)
Załóż bezpłatne konto, aby uzyskać dostęp do rozwiązania tego zadania.